Pitik Mogok Mangan
Bar nganakke pengajian Mbak Dewi ngresiki ruang tamu karo njukuki turah-turahan suguhan sing ora dipangan karo tamune. Salah suwijining panganan yaiku lumpia sajake wis rada lawas. Lumpia iku akeh sing kur dicokot sithik karo tamune, ora dienthekake. Mbak Dewi ngambu lumpia kuwi, banjur celathu menawa lumpiane wis rada banger. Apike dipakakke pithik wae. Ndilalahe pithike Mbak Dewi krungu omongan iku banjur grenengan marang kancane
Pithik Blorok:
Wah lumpia
sing wis mambu kae mesthi dipakakke aku
Pithik Putih:
Loh njuk ngapa tho?
Pithik Blorok:
Awake dhewe
wiwit mbiyen dipakani sing mambu-mambu terus, ora tau sing enak-enak. Mbok
pisan-pisan ora sah dienteni mambu!. Makani barang apik ora iso popiye?
Pithik Putih:
Hooh bener
Blo!. Awake dhewe kur diwenehi turah-turahan. Nek ngono mengko ethok-ethok ora doyan
mangan wae po?
Pithik Blorok:
Bener Put!.
Engko nek diwenehi lumpia dieker-eker wae rasah dipangan.
^_^
Wasan rampung ngresiki ruang tamu, Mbak Dewi njukuk
lumpia sak gegem, diuncalke ning lemah ben dipangan pithike.
Ananging pithik loro kuwi malah kur ngeker-eker lumpia nganthek sumebar
tekan ngendi-endi. Babar pisan ora gelem mangan.
Weruh pithike ora doyan lumpia, Mbak Dewi banjur
njukuk sega mambu ning pawon. Segane dilebokake ning trempolong ben dipangan
pithike. Nanging pithike malah kur nendang-nendang trempolong nganthek segane
tumplak. Mbak Dewi bingung, apa sebape pithike ora gelem mangan?.
Untunge dheweke kelingan nduwe roti tawar lawas sing
wis njamur. Mbok menawa pithike doyan roti. Rotine dijukuk ning nduwur
meja, banjur dioncalke ning ngarepe pithike. Ternyata padha wae nasibe karo
lumpia banger lan sega mambu. Roti jamuran iku blas ora dipangan karo pithike.
Malah ditendang-tendang ngantek kontal ning ndalan. Mbak Dewi kaget marang pokale
pithike.
Dumadakan Adhine Mbak Dewi metu saka omah karo nuntun
Ponakane sing melet-melet kepedesen merga mangan arem-arem. “Kowe ki
durung doyan pedes Le, wis dilepeh wae arem-areme” celathune marang
Ponakane. Weruh mbokne ponakane yaiku Majda Yulianingrum metu saka omah,
Mbak Dewi banjur cerita menawa pithike dho ora doyan mangan.
Majda Yulianingrum:
Wooo, sajake
pithikmu padha gering ki, saiki lagi musim Penyakit Tetelo loh!
Mbak Dewi:
Wooo ngono
tho, nek ngono digolekke obat apa ya?
Majda Yulianingrum:
Rasah
diobati. Dibeleh wae. Soale mengko malah nulari kanca-kancane.
Pithik Blorok kaget banget krungu usulan dheweke
dibeleh wae. Blorok tambah kaget wasan weruh Pithik Putih ujuk-ujuk
notholi lepehan arem-arem.
Pithik Blorok:
Kowe ki piye
tho ? Awake dhewe wis nolak mangan sega, kok malah trima mangan lepehan
arem-arem ki piye. Rak yo luwih njijiki tho?.
Pithik Putih:
Timbangane
dibeleh, aku milih mangan lepehan arem-arem wae. Ben kowe wae sing ora
doyan mangan luwih pantes dibeleh...
Pithik Blorok:
Enak wae.
Aku ya ora gelem dibeleh ki..... (Pithik Blorok banjur cepet-cepet melu notholi
lepehan arem-arem karo mripate merem amarga jijik)
Pithik loro kuwi rebutan ngentekke lepehan
arem-arem. Mbak Dewi lan Majda Yulianingrum dadi gumun. Pithik sing mau
ora doyan lumpia, sega lan roti kok saiki malah rebutan lepehan arem-arem. Lucu
tenan pithik jaman saiki (Undil-2012).
gambar karya
Pablo Picasso diambil dari: http:/
/ cdn2.all-art.org
0 komentar:
Posting Komentar