Mertamu
Sonten-sonten Pak Marta mireng, wonten montor
kendel ing latar ngajeng. Pak Marta medal saking griya manggihi tamunipun
ingkang saweg mandhap saking mobil.
Tamunipun: “Kula nuwun.”
Pak Marta: “Mangga.”
Sasampunipun sami salama kanthi akrab,
tamunipun dipunaturi lenggah ing pandhapi. Pak Marta enggal-enggal mlebet ing
griya, gantos pangangge ingkang resik. Boten let dangu Pak Marta medal malih
manggihi tamunipun.
Tamunipun menika salah satunggaling saudagar
sugih saking Pekalongan. Prelunipun mertamu, badhe ngajak sesambetan dagang
bathik kaliyan Pak Marta sekaliyan. Bu Marta dereng medal manggihi tamunipun.
Piyambakipun saweg kengkenan rencangipun nyaosi unjukan dhateng tamunipun.
Boten dangu Bu Marta medal saking griya,
sampun ngagem pangangge ingkang resik, tumut manggihi tamunipun.
Wondene tamu punika, kedah dipunajeni tuwin
dipunkurmati. Rencangipun Bu Marta medal, ngladosaken unjukan kaliyan nyamikan.
Lampahipun alon, mripatipun ningali mangajeng, boten jlalatan. Ingkang
dipunladosi rumiyin tamunipun, tumunten Pak Marta sekaliyan.
Sasampunipun bage-binage, kanthi raketing
pasedherekan, ingkang sampun dangu pitepanganipun, Pak Marta utawi Bu Marta
gentos-gentos ngaturaken unjukan saha dhahar nyamikan. Dipunlajengaken ngrembag
ancas sarta tujuwanipun mertamu.
Tamu: “Pisowan kula mriki, kajawi kuwi
kasugengan panjenengan sekaliyan dalah kulawarga, wonten prelunipun sakedhik.
Inggih menika menawi kepareng saha dhangan ing penggalih, panjenengan sekaliyan
badhe kula ajak nyambut damel sesarengan, sade wade saking Pekalongan.”
Pak Marta: “Inggih. Matur nuwun sanget,
dhateng kapitadosan panjenengan dhateng kula kekalih. Namung kemawon ingkang
kuwadean punika ibunipun. Manawi kula gadhah pedamelan piyambak, wonten kaontor
museum. Piye bu, kowe saguh apa ora?”
Bu Marta: “Inggih sagah. Namung caranipun
kados pundi?”
Tamu: “Menawi makaten wiwit benjing- enjing,
ibu badhe kula kintuni dagangan wade saking Pekalongan, komplit sadaftaripun
regi sapotongipun, sarta gunggungipun barang sadaya. Sumangga ibu, anggenipun
badhe nyade sapotongipun, wonten ing ngriki. Sawulan malih kula sowan mriki,
mendhet arta pepajenganipun. Sarta nambah dagangan wade ingkang sampun tipis.”
Bu Marta: “Inggih. Manawi makaten kula
sagah.”
Tamu: “Sarehne sampun cekap prelunipun, kula
enggal-enggal nyuwun pamit.”
Pak Marta: “Inggih mangga, ndherekaken sugeng
tindak.”
Sumber: Sudharto dan Sudi Yatmana, 1993. Ajar Basa, Semarang: Aneka Ilmu
0 komentar:
Posting Komentar